Tags

,


Snip20130819_2Το 89ο ποίημα από τα Άπαντα της Αμερικανίδας ποιήτριας Έμιλυς Ντίκινσον (Complete Poems, 1924) είναι χαρακτηριστικό για τη συμπυκνωμένη ευθύτητά του, που εδράζεται στην υποβλητικότητα των ομοιοκαταληξιών και το απέριττο της έκφρασης. Πρόσφατα (2013), τα ποιήματα κυκλοφόρησαν (ξανά) στα ελληνικά σε μια όμορφη δίγλωσση έκδοση από τις εκδόσεις Gutenberg, που περιλαμβάνει και επιστολές της ποιήτριας. Το συγκεκριμένο ποίημα μεταφράζεται από την Άρτεμι Γρίβα ως ακολούθως:

Α word is dead
when it is said, 
some say. 
I say it just
begins to live
that day. 
 
Η λέξη σβήνει, όταν αφήνει
Τα χείλη, λεν πολλοί –
Εγώ λέω πως τότε μονάχα
Έρχεται στη ζωή
 

Ενώ γενικά οι μεταφράσεις στον τόμο είναι άριστες, στο συγκεκριμένο ποίημα, κατά τη γνώμη μου, η Ντίκινσον αδικείται. Το πολλοί-ζωή ως απόδοση του say-day, ενός από τα δύο ζεύγη ομοιοκατάληκτων στα οποία θεμελιώνεται το ποίημα, είναι ανακριβές, μερικό και άρα αδύναμο. Επίσης το σβήνει-όταν αφήνει τα χείλη φορτώνει το ποίημα με μεταφορές που ακυρώνουν, πιστεύω, την απλότητα του πρωτοτύπου.

Με όλο τον σεβασμό προς τη μεταφράστρια και με κάθε ταπεινότητα, προσφέρω κι εγώ εδώ τη δική μου εκδοχή:

Λέξη ειπωμένη
Λέξη πεθαμένη, 
κάποιοι θα πουν.
Μα εγώ σας λέω
πως μόνο τότε οι λέξεις
στ᾽ αλήθεια ζουν.