Πέντε αφελή ερωτήματα προς κκ. Ομήρου, Λιλλήκα και Παπαδόπουλο επί του κοινού ανακοινωθέντος

Tags

Γιώργος Λιλλήκας, Γιαννάκης Ομήρου, Κυπριακό, Κοινό Ανακοινωθέν, Νίκος Αναστασιάδης, Νικόλας Παπαδόπουλος

Υποκύπτω για μια ακόμη φορά στον πειρασμό να αναρτήσω πολιτικό-επικαιρικό κείμενο στους “Λωτοφάγους”, αλλά το κάνω στη βάση της ίδιας αρχής που υπαγόρευσε και τα προηγούμενα: παρεμβαίνω στην επικαιρότητα μόνο όταν οι στιγμές είναι πολύ κρίσιμες και νιώθω πραγματικά την ανάγκη να καταθέσω την προσωπική (υποκειμενική, ίσως αφελή) άποψή μου.

Αναφέρομαι στις τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό και στη δημοσιοποίηση του προσχεδίου του Κοινού Ανακοινωθέντος. O σύγχρονος ψηφοφόρος κατά κανόνα δεν διαβάζει πολιτικά – πόσο μάλλον διπλωματικά – κείμενα. Ενδεχομένως αυτό είναι φυσιολογικό – εδώ που τα λέμε ενίοτε ισχύει και για τους εκλελεγμένους εκπροσώπους του λαού, που απλά παπαγαλίζουν την κομματική γραμμή προτιμώντας να αφιερώνουν τον χρόνο τους σε πιο εποικοδομητικές δραστηριότητες, όπως η ικανοποίηση της εκλογικής τους βάσης (με ό,τι αυτό συνεπάγεται). Ο απλός ψηφοφόρος στηρίζεται συνήθως στην καθοδήγηση των ηγετών του, οι οποίοι έχουν την ευθύνη να ξεδιαλύνουν τη δύσκολη και σκοπίμως πολύσημη γλώσσα των διπλωματών, να διυλίζουν τις λεπτομέρειες και να παρουσιάζουν στο σώμα των πολιτών το ζουμί της υπόθεσης.

Σχετικά λοιπόν με την επανέναρξη της διαδικασίας των συνομιλιών στο Κυπριακό, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και οι πολιτικοί αρχηγοί πλην του ΑΚΕΛ συμφώνησαν ότι η διαδικασία δεν μπορούσε να επανεκκινήσει χωρίς να διασαφηνιστεί με απόλυτη ακρίβεια η βάση της λύσης. Προς αυτή την κατεύθυνση ξεκίνησε μια πυρετώδης διεργασία στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο, ώστε να εξασφαλιστούν οι απαραίτητες ισορροπίες στο τελικό κείμενο.

Μόλις ανακοινώθηκε το προσχέδιο του Κοινού Ανακοινωθέντος, ο κύριος Παπαδόπουλος προανήγγειλε την αποχώρησή του από την κυβέρνηση, καθώς έχει “ουσιαστικές διαφωνίες” επί του Κοινού Ανακοινωθέντος, το οποίο, κατά την εκτίμησή του, “δεν εξασφαλίζει τη μία κυριαρχία και τη μία ιθαγένεια” και ως εκ τούτου συνιστά υπαναχώρηση του Προέδρου Αναστασιάδη από όσα προεκλογικώς συμφώνησε με το κόμμα του.

Ο κύριος Ομήρου επίσης από την πλευρά του, με τη γνωστή πολιτική λακωνικότητα που τον διέπει, χαρακτήρισε “τραγική εξέλιξη” το γεγονός ότι ο Πρόεδρος τείνει κατά τα φαινόμενα να αποδεχθεί το ανακοινωθέν, αφού, κατά την ερμηνεία του, βάσει του προσχεδίου τουλάχιστον οι Τουρκοκύπριοι “μπορούν να πάρουν την κυριαρχία τους και να φύγουν”.

Δηλώσεις του κυρίου Λιλλήκα δεν έχω δει ακόμη, αλλά φαντάζομαι ότι θα κινούνται στο ίδιο πνεύμα.

Προσωπικά δεν είμαι ούτε συνταγματολόγος ούτε πολιτικός επιστήμονας. Θεωρώ όμως ότι διαθέτω στοιχειώδεις αναγνωστικές δεξιότητες. Είπα λοιπόν να μελετήσω το προσχέδιο του κοινού ανακοινωθέντος στο αγγλικό πρωτότυπο, για να διαπιστώσω αν πράγματι οι φόβοι που εκφράζονται είναι βάσιμοι.

Από την ανάγνωση μού προέκυψαν τα εξής πέντε, προφανώς παιδαριώδη ερωτήματα, τα οποία απευθύνω προς τους κκ. Παπαδόπουλο, Ομήρου και Λιλλήκα με όλο τον δέοντα σεβασμό:

1. “Union in whole or in part with any other country or any form of partition or secession or any other unilateral change to the state of affairs will be prohibited.”

Κύριοι Ομήρου, Λιλλήκα και Παπαδόπουλε, το πιο πάνω σημαίνει ότι οι Τ/Κ έχουν το δικαίωμα “να πάρουν την κυριαρχία τους και να φύγουν”; Σημαίνει ότι το προσχέδιο δημιουργεί τις προϋποθέσεις ενός βελούδινου διαζυγίου; Ή μήπως σημαίνει ότι η κρατική οντότητα του νέου σχηματισμού είναι κατοχυρωμένη και αδιάσπαστη και ότι καμία από τις δύο κοινότητες δεν νομιμοποιείται να την αλλοιώσει καθ᾽ οιονδήποτε τρόπο;

Κύριοι Ομήρου, Λιλλήκα και Παπαδόπουλε, αν ισχύει το τελευταίο, αυτό δεν είναι πάγια θέση σας (και ορθώς);

2. “The leaders of the two communities will meet as often as needed. They retain the ultimate decision-making power. Only an agreement freely reached by the leaders may be put to separate simultaneous referenda. Any kind of arbitration is excluded.”

Με άλλα λόγια, “λύση χωρίς χρονοδιαγράμματα και επιδιαιτησίες”.

Κύριοι Ομήρου, Λιλλήκα και Παπαδόπουλε, αυτό δεν είναι πάγια θέση σας (και ορθώς);

3. “…respecting democratic principles, human rights and fundamental freedoms as well as each other’s distinct identity and integrity and ensuring their common future in a united Cyprus within the European Union.”

Με άλλα λόγια λύση στη βάση του Χάρτη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, που εξασφαλίζει τις βασικές ελευθερίες και το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο (το τελευταίο μπορεί να εννοηθεί και άρα να διεκδικηθεί από την πλευρά μας στις διαπραγματεύσεις – η δαιμονισμένη εποικοδομητική ασάφεια δεν λειτουργεί πάντα εις βάρος μας).

Κύριοι Ομήρου, Λιλλήκα και Παπαδόπουλε, αυτό δεν είναι πάγια θέση σας (και ορθώς;)

4. “as set out in the relevant Security Council Resolutions and the High Level Agreements. The united Cyprus, as a member of the United Nations and of the European Union, shall have a single, international legal personality and a single sovereignty which is defined as the sovereignty which is enjoyed by all members States of the United Nations, under the UN Charter and which emanates equally from Greek Cypriots and Turkish Cypriots. There will be a single united Cyprus citizenship, regulated by federal law.”

Με άλλα λόγια εξασφαλίζονται τα τρία singles και τονίζεται με έμφαση ο ευρωπαϊκός χαρακτήρας της Ενωμένης Κύπρου, χωρίς να γίνεται ΟΥΔΕΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΕ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ, όπως παγίως ζητεί η τουρκοκυπριακή πλευρά.

Κύριοι Ομήρου, Λιλλήκα και Παπαδόπουλε, αυτό δεν είναι πάγια θέση σας (και ορθώς;)

5. ΑΛΛΑ…

“The status quo is unacceptable and its prolongation will have negative consequences for the Greek Cypriots and Turkish Cypriots.”

Κύριοι Ομήρου, Λιλλήκα και Παπαδόπουλε, αυτό ειλικρινά ΔΕΝ ξέρω, παρά τις όποιες φραστικές διακηρύξεις, αν είναι πάγια θέση σας…