Tags
τουρκική εισβολή 1974, Κυριάκος Χαραλαμπίδης, αγνοούμενοι, νεοελληνική λογοτεχνία της Κύπρου, Kyriakos Charalambides, missing persons, Modern Greek literature of Cyprus, Modern Greek poetry, Turkish Invasion
[The poem is included in the collection The Dome (1989), whose overarching theme is the missing persons of the 1974 Turkish invasion in Cyprus. You can read the Greek original (“Στα στέφανα της κόρης του”) here].
She had three hundred acres of occupied land,
and a father in the depths of Anatolia.
Thankfully, she was marrying a nice lad.
During the holy ceremony
nobody took notice of her father.
He crept in through the narthex stealthily and stood
behind a column, taking pride.
Then he wiped off using his sleeve
his torn and humble tear.
They took him for the village idiot
and let him be.
Concluded are the nuptials, and may your marriage be blessed.
Wedding candy in hand, they enter
each their own car, and they are off.
The loving father in his turn proceeds
to the Green Line, crosses over bowing his head,
he takes once again his place in the ground.
Λωτοφάγοι 
Pingback: Το Λωτοφαγικόν 2014! | Λωτοφάγοι
Pingback: “Orestes”: a poem by Kyriakos Charalambides, translated by A.K. Petrides | Λωτοφάγοι
Pingback: “Ardana II”: a poem by Kyriakos Charalambides translated by A.K. Petrides | Λωτοφάγοι
Pingback: “Agamemnon”: a poem by Kyriakos Charalambides, translated by A.K. Petrides | Λωτοφάγοι
Pingback: “Child with a photograph”: a poem by Kyriakos Charalambides translated by A.K. Petrides | Λωτοφάγοι
Pingback: Οι “Λωτοφάγοι” και η σύγχρονη λογοτεχνία (ελληνική και ξένη): μια καταγραφή | Λωτοφάγοι
Γιατί όμως η κόρη είχε “three hundred acres of […] land” (=”τρακόσια στρέμματα γης”) στην κατεχόμενη Κύπρο; Γιατί τόσο μεγάλη περιουσία;
LikeLike
Νομίζω, η υπερβολή είναι προορισμένη να τονίζει το μέγεθος της απώλειας, της τραγικής μεταβολῆς ἐς τὸ ἐναντίον.
LikeLike
Από τον πλούτο στη φτώχεια, από την οικογενειακή θαλπωρή στην ορφάνια. Πολύ λογική η άποψή σας. κάπου διάβασα ότι τα 300 στρέμματα παραπέμπουν στους 300 του Λεωνίδα και ένιωσα λίγο αμήχανα. Εκτός κι αν έτσι το εννοούσε και ο ίδιος ο ποιητής.
LikeLiked by 1 person
Επιτρέψτε μου μια μικρή παρατήρηση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είμαι απόλυτα σωστός.
Η πρόκριση του “and” στον στ. 14 (“and they are off”) θα μπορούσε να αποφευχθεί, με το σκεπτικό ότι αλλοιώνει λιγάκι το ασύνδετο σχήμα του πρωτοτύπου: “παίρνουν κουφέτα και λουκούμια, μπαίνουν / καθένας στ’ αυτοκίνητό του, χάνονται”.
LikeLike
Νομίζω έχετε δίκαιο
LikeLike
Ωστόσο, ως συνέχεια των παραπάνω, αν όντως η κολόνα είναι η κόρη του νεκρού πατέρα, τότε θα μπορούσε ο ποιητής να απέφευγε, ίσως, το αόριστο “μια” (κολόνα), για να αποκτούσαν τα νοηματικά συμφραζόμενα περισσότερη ενάργεια.
LikeLike
Η αμφισημία πάντοτε λειτουργεί καλύτερα σε αυτές τις περιπτώσεις, θα έλεγα
LikeLike
Δεν διαφωνώ με την ύπαρξη (πολλών και, κάποτε, πανέξυπνων) αμφισημιών στη λογοτεχνία μας. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση έχω τη γνώμη ότι ο ποιητής -άθελά του, βέβαια- θόλωσε λιγάκι τα νερά τού (βαθύτερου)
νοήματος.
LikeLike
Πολύ ωραίο ποίημα, Αντώνη! Και μεταφρασμένο διακριτικά, όπως διακριτική είναι η παρουσία του νεκρού πατέρα!
LikeLiked by 1 person
Είναι χωρίς αμφιβολία ένα από τα καλύτερα του Χαραλαμπίδη. Σε ευχαριστώ, φίλε Γιάννη.
LikeLike
“Στάθηκε πίσω από μια κολόνα και καμάρωνε”.
Η “κολόνα” είναι, ίσως, η ίδια η κόρη του. Αλλιώς: Η (συνήθως άσπρη στην εκκλησία) κολόνα είναι η (ντυμένη με το άσπρο νυφικό της) κόρη του.
=> Στάθηκε πίσω από την κόρη του. Γι’ αυτό και τον είδαν οι υπόλοιποι καλεσμένοι, μολονότι -τι τραγικό- τον “τον πήρανε για ηλίθιο του χωριού” και δεν ασχολήθηκαν μαζί του.
LikeLiked by 1 person
Βεβαίως, έτσι ακριβώς. Σας ευχαριστώ για το σχόλιο
LikeLike