Στο παλλαϊκό συλλαλητήριο
είκοσι εβδόμου δυο χιλιάδες δεκατέσσερα
με μια καρδιά, με μια πνοή ο αδούλωτος λαός μου
κραύγαζε από τα βάθη: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.
Γλυκό, σαν κόρφος τρυφερός, το θερινό μετάξι
αγκάλιαζε τις λέξεις και τα σώματα
και δρόσιζε τ᾽ αγαπημένα στόματα
παιδιών που μόλις είχαν κλείσει τα δεκάξι.
Ιδανικές φωνές σαν κύματα του Ιούλη
αγνές και τρυφερές και φλογερές κι ανύποπτες
που ο χρόνος δεν τις είχε ακόμα αλλάξει
πλέκουν τραγούδια για φωτιές και μοιάζουν μ᾽ έρωτα
παιδιών που μόλις είχε ο Έρωτας ταράξει:
Πληγή πιο μυροβόλος κι απ᾽ το Μύρο
ο τόπος τους
Χριστός πιο σταυρωμένος κι από τον Χριστό
η προσφυγιά τους.
Ήλιος πιο λαύρος κι απ᾽ τον Ήλιο
ο πόθος τους
Πόθος πιο πυρωμένος κι απ᾽ τη Λευτεριά
η Επιστροφή.
*
Στο παλλαϊκό συλλαλητήριο
είκοσι εβδόμου δυο χιλιάδες δεκατέσσερα
συνθήματα που ξαγρυπνούν
καρδιές που υψούνται
τίμιες φωνές που Δεν Ξεχνούν
— μα τι θυμούνται;
*
Στο παλλαϊκό συλλαλητήριο
είκοσι εβδόμου χρόνια
δυο χιλιάδες δεκατέσσερα
Ο χρόνος δεν χαράζει το νησί
οκτώ ως τις δέκα και μισή.
ΓΑΛΗΝΗ.
Pingback: Το Λωτοφαγικόν 2014! | Λωτοφάγοι
Pingback: Ένα ακόμη ευρετήριο… | Λωτοφάγοι
Pingback: “Λωτοφάγοι”: Γενικό ευρετήριο | Λωτοφάγοι
Γιατί τα σπάσαμε τ’ αγάλματά των,
γιατί τους διώξαμεν απ’ τους ναούς των,
διόλου δεν πέθαναν γι’ αυτό οι θεοί.
Ω γη της Ιωνίας, σένα αγαπούν ακόμη,
σένα η ψυχές των ενθυμούνται ακόμη.
Σαν ξημερώνει επάνω σου πρωί αυγουστιάτικο
την ατμοσφαίρα σου περνά σφρίγος απ’ την ζωή των·
και κάποτ’ αιθερία εφηβική μορφή,
αόριστη, με διάβα γρήγορο,
επάνω από τους λόφους σου περνά.
LikeLiked by 1 person