Tags

, , , , ,


Στο παλλαϊκό συλλαλητήριο
είκοσι εβδόμου δυο χιλιάδες δεκατέσσερα
με μια καρδιά, με μια πνοή ο αδούλωτος λαός μου
κραύγαζε από τα βάθη: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.

Γλυκό, σαν κόρφος τρυφερός, το θερινό μετάξι
αγκάλιαζε τις λέξεις και τα σώματα
και δρόσιζε τ᾽ αγαπημένα στόματα
παιδιών που μόλις είχαν κλείσει τα δεκάξι.

Ιδανικές φωνές σαν κύματα του Ιούλη
αγνές και τρυφερές και φλογερές κι ανύποπτες
που ο χρόνος δεν τις είχε ακόμα αλλάξει

πλέκουν τραγούδια για φωτιές και μοιάζουν μ᾽ έρωτα
παιδιών που μόλις είχε ο Έρωτας ταράξει:

Πληγή πιο μυροβόλος κι απ᾽ το Μύρο
ο τόπος τους

Χριστός πιο σταυρωμένος κι από τον Χριστό
η προσφυγιά τους.

Ήλιος πιο λαύρος κι απ᾽ τον Ήλιο
ο πόθος τους

Πόθος πιο πυρωμένος κι απ᾽ τη Λευτεριά
η Επιστροφή.

*

Στο παλλαϊκό συλλαλητήριο
είκοσι εβδόμου δυο χιλιάδες δεκατέσσερα

συνθήματα που ξαγρυπνούν
καρδιές που υψούνται

τίμιες φωνές που Δεν Ξεχνούν

— μα τι θυμούνται;

*

Στο παλλαϊκό συλλαλητήριο
είκοσι εβδόμου χρόνια
δυο χιλιάδες δεκατέσσερα

Ο χρόνος δεν χαράζει το νησί
οκτώ ως τις δέκα και μισή.

ΓΑΛΗΝΗ.

efen