Το Ροδακιό το αγάπησα κυρίως χάρη στις ποιητικές συλλογές του Πέτρου Στεφανέα. Τώρα προσθέτω στα θέλγητρά του την Περισσής Ομορφιάς, αφηγηματικής δύναμης, θεματικής ρώμης και γλωσσικού κάλλους συλλογή της Νάσιας Διονυσίου.
ΕΙΣ ΚΟΡΗΝ ΘΕΙΑΝ _______________________________ Ήρτες σγοιάν ήρταν ούλλες τους: μιαν σταλαμήν του ξύπνου μου. Μα …
Dulce et decorum est pro patria mori; Αυτό άραγε είναι συνοπτικά το νόημα της Ιφιγένειας εν Αυλίδι; Ακολουθώντας τις σύγχρονες τάσεις της φιλολογικής έρευνας η Μαγδαλένα Ζήρα απαντά αρνητικά: Όχι, γιατί “να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει”.
Πολύ ενδιαφέρουσες οι χθεσινές Βάκχες του Yair Sherman Ensemble, που παρουσιάστηκαν στο πλαίσιο του 20ου Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος, το οποίο διοργανώνουν το Κυπριακό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, οι Πολιτιστικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού και ο Κυπριακός Οργανισμός Τουρισμού.
Το δείγμα πλέον είναι επαρκές, αφού η Σωτηρίου δεν είναι πια femina unius libri: αν με την Αϊσέ πρωτοεμφανίστηκε ως φέρελπις, δυναμική παρουσία στα κυπριακά γράμματα, με τη δεύτερη αυτή νουβέλα της εδραιώνεται ως μια από τις ισχυρότερες, πιο μελωδικές και συνάμα πιο διατρητικές μας Φωνές.
Διάβασα *μονορούφι* και σας συστήνω ανεπιφύλακτα το βραβευμένο μυθιστόρημα της Κωνσταντίας Σωτηρίου, “Η Αϊσέ πάει διακοπές” (Αθήνα: Πατάκης 2015). Πρόκειται για συναρπαστικό, ενίοτε ωμό και ανελέητο αφήγημα — κατάκτηση, χωρίς υπερβολή, της σύγχρονης κυπριακής πεζογραφίας.
Ένα μυθιστόρημα-κλωτσιά στα αχαμνά της συλλογικής μας επανάπαυσης, που τελειώνει με τη φράση “Αυτοί δεν έχουν βρεθεί ποτέ”.
Μια ταπεινή δική μου συμβολή για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
Στη σημερινή ανάρτηση συγκεντρώνονται εφαρμογές σχεδιασμένες για το λειτουργικό σύστημα Android, που απευθύνονται τόσο στους κλασικούς φιλολόγους όσο και γενικότερα στους λάτρεις της αρχαίας ελληνικής και της ρωμαϊκής αρχαιότητας. Η ανάρτηση αυτή συμπληρώνει την παλαιότερη, η οποία συγκέντρωνε εφαρμογές για το λειτουργικό σύστημα iOS της Apple.
The 1960 constitution did not collapse because it malfunctioned; it malfunctioned because it was scorned by both communities just as much. This is where the true peril lies, not in the legal minutiae, but in the implementation, in the commitment, in the sincerity of it all.
Στην παρούσα ανάρτηση συλλέγονται εφαρμογές iOS, χρήσιμες για κλασικούς φιλολόγους, φοιτητές κλασικής φιλολογίας και γενικά λάτρεις της αρχαιοελληνικής κυρίως αρχαιότητας.
Τι ήταν αυτό που ονομάζουμε Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και ποια υπήρξε η σημασία του στην ιστορία του αρχαιοελληνικού και του παγκόσμιου πολιτισμού;
Βασικό σημείο απόκλισης του αρχαίου δράματος από το σύγχρονο είναι ο ρόλος και η σημασία που η μουσική διαδραμάτιζε σε αυτό. Η αρχαία τραγωδία και κωμωδία δεν ήταν ακριβώς “μουσικό θέατρο” κατά τον τρόπο της σύγχρονης όπερας· εμπεριείχαν όμως ως ουσιώδη παράμετρο τη μουσική και την έρρυθμη κίνηση, δηλαδή την κίνηση με τη συνοδεία μουσικής ή την πλήρη όρχηση που συνδυαζόταν με τραγούδι.
“Περιγράψτε τη διαδικασία με την οποία έφτασαν στα χέρια μας τα αρχαία ελληνικά χειρόγραφα και ειδικά κείμενα των τριών τραγικών ποιητών”
“Ποιος/ποιοι κρατικοί αξιωματούχοι ήταν υπεύθυνοι για τη διοργάνωση των αθηναϊκών φεστιβάλ που εμπεριείχαν στο πρόγραμμά τους πρωτότυπες θεατρικές παραστάσεις; Ποια ακριβώς ήταν τα καθήκοντα και οι αρμοδιότητες του καθενός; Πώς εξηγείται η ανάθεση του συγκεκριμένου φεστιβάλ στον συγκεκριμένο αξιωματούχο και όχι σε άλλον;”
Διερωτώμαι αν θα ακούσουμε ποτέ κάτι καινούριο από τους κουραστικούς και κουρασμένους “ανησυχούντες” πέραν του ότι οι παραστάσεις στα κατεχόμενα αρχαία μας θέατρα “αναγνωρίζουν το ψευδοκράτος”… Σεβαστή η άποψη της μικρής πλην φωνακλάδικης αυτής μερίδας συμπολιτών μας. Αν όμως δεν θέλουν να θεωρούμε τις θέσεις τους τετριμμένα και μηχανικά λυσοφοβικά κλισέ — κατ᾽ ακρίβεια μια ανοησία και μισή — ας γίνουν για μια φορά στη ζωή τους πιο συγκεκριμένοι.
Στο κείμενο που ακολουθεί συγκεντρώνονται οι πιο βασικές διαφορές ανάμεσα στην Παλαιά Κωμωδία (486-400 π.Χ.), την οποία γνωρίζουμε κυρίως από το έργο του Αριστοφάνη, και τη Νέα Κωμωδία (323 π.Χ. – 2ος αι. μ.Χ.), κυριότερος εκπρόσωπος της οποίας είναι για μας ο Μένανδρος.
Στην ανάρτηση αυτή συγκεντρώνονται δύο τηλεμαθήματα για την αρχαία κωμωδία (Παλαιά και Νέα), τα οποία έλαβαν χώρα στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου, στις 20 και 27 Μαΐου 2016. Τα τηλεμαθήματα διδάχθηκαν στο πλαίσιο της Θεματικής Ενότητας ΕΛΛ 421: Αρχαίο Ελληνικό Θέατρο ΙΙ (Κωμωδία) του πτυχιακού προγράμματος “Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό”.
Για να κατανοήσουμε πληρέστερα το έργο και να αντιληφθούμε πλήρως τη σημειολογία του διπλού του τίτλου, είναι πολύ σημαντικό να απαντήσουμε επιπλέον και στα ακόλουθα δύο ερωτήματα, τα οποία ο Sommerstein μοιάζει να αντιπαρέρχεται:
(α) Τι συνεπάγεται για την πρόσληψη του έργου το γεγονός ότι προτάχθηκε ο τίτλος Σαμία, ο οποίος και στο τέλος επικράτησε ως ο μοναδικός; Με άλλα λόγια, γιατί ο τίτλος κατέληξε να είναι Η Γυναίκα από τη Σάμο ή το Συμπεθεριό και όχι Το Συμπεθεριό ή η Γυναίκα από τη Σάμο; Πού τοποθετεί το θεματικό επίκεντρο του έργου ο τίτλος Σαμία και πού το μετατοπίζει ο τίτλος Κηδεία; Είναι ασύμβατοι μεταξύ τους οι δύο τίτλοι ή μήπως λειτουργούν παραπληρωματικά;
(β) Γιατί, αν σκοπός ήταν να υποδειχθεί η σημασία της γυναίκας από τη Σάμο στην εξέλιξη της πλοκής, χρησιμοποιήθηκε τίτλος που παραπέμπει στην εθνική της καταγωγή παρά στο κύριό της όνομα: με άλλα λόγια, γιατί Σαμία και όχι, π.χ., Χρυσίς;
Να στρέφεσαι προς την Ανατολή, για να προσευχηθείς. Προς την Ιερουσαλήμ. Προς την Αμμόχωστο.-
