Πρόγραμμα “Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό”: τι λένε οι φοιτητές

Tags

Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου, Πρόγραμμα "Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό", ανοικτή και εξ αποστάσεως εκπαίδευση, εκπαίδευση ενηλίκων

Σε συνέχεια προηγούμενης ανάρτησης, στην οποία παρουσιάσαμε το Πρόγραμμα “Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό” του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου, στο κείμενο-λεύκωμα που ακολουθεί δίνουμε τον λόγο στους ίδιους τους φοιτητές, τελειόφοιτους και απόφοιτους, να μας πουν λίγα λόγια για τις εμπειρίες τους. Ευχαριστώ από καρδιάς όσες και όσους συνέβαλαν!

ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ (ΛΕΥΚΩΣΙΑ)

Αντώνης Γενναδίου: “…τυχαία περιστατικά είναι αυτά που οδηγούν στην πραγματοποίηση των μεγάλων ονείρων”

Σε αυτές τις λίγες αράδες θα ήθελα να καταθέσω και εγώ τις εμπειρίες μου στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου. Ξεκίνησα τις σπουδές μου στο πρόγραμμα ‘Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό’ το 2008, μετά από σχετική αίτηση που είχα κάνει. Για το σχετικό πρόγραμμα είχα πληροφορηθεί εντελώς συμπτωματικά· από μια τυχαία συζήτηση. Είχα ήδη τελειώσει οικονομικές σπουδές στην Αθήνα, αλλά η καρδιά μου υποδείκνυε πάντα τις ατραπούς που οδηγούσαν στις κλασικές σπουδές. Πάντα ήθελα να σπουδάσω κάτι σχετικό με την ιστορία. Όταν έκανα αίτηση, δεν περίμενα και πολλά πράγματα, δεδομένου ότι είχα ακούσει ότι υπήρχαν αρκετές άλλες αιτήσεις. Μέσα σε αυτό το ανταγωνιστικό περιβάλλον κατάφερα αρχικά να επιλεγώ ως επιλαχών και στη συνέχεια να γίνω αποδεκτός στο πρόγραμμα.

Όσο κι αν το χαρακτηριστικό του πανεπιστημίου ήταν και είναι η εξ αποστάσεως μάθηση, η αλήθεια είναι ότι έφερε εμάς τους φοιτητές πιο κοντά. Η πρώτη μας χρονιά μάλιστα, έμοιαζε λες και είχαμε βρεθεί όλοι μαζί αλυσοδεμένοι σε ένα άρμα που έτρεχε εν τάχει, ακατάπαυστα και σε μια τρελή πορεία που δεν είχε τελειωμό. Και να όμως που είχε.

Τώρα που τελείωσα με ικανοποίηση και θαυμασμό μπορώ να πω πως τα τυχαία περιστατικά είναι αυτά που οδηγούν στην πραγματοποίηση των μεγάλων ονείρων και τελικά ό,τι έγινε ήταν για να γίνει. Αν κάποιος έχει όνειρα κι αν δεν μπορεί να τα πραγματοποιήσει, ας τα παραμερίσει μόνο για λίγο. Η καλύτερη θέση των ονείρων είναι το ψυγείο της καρδιάς. Ας τα διατηρήσει εκεί μέχρι τη στιγμή που απρόσμενα το καλό αυτό φαΐ θα βγει από το ψυγείο και θα είναι έτοιμο για ζέσταμα και φάγωμα. Η καλή όρεξη έρχεται μόνο στους ορεξάτους. Καλή όρεξη!

[Ο Αντώνης Γενναδίου πρώτευσε ανάμεσα στους αποφοίτους του 2012. Από επιλαχών υποψήφιος λοιπόν πρώτος φοιτητής!].

ΙΩΑΝΝΑ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ (ΑΘΗΝΑ)

Σοφιάννα Ευσταθίου: “Η εισαγωγή μου στο Πρόγραμμα με γέμισε ενθουσιασμό και αισιοδοξία…”

Ως τελειόφοιτη του Ελληνικού Πολιτισμού, στο ΑΠΚυ, θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για όλα όσα έχω ήδη κερδίσει από τη φοίτησή μου σε αυτό. Η εισαγωγή μου στο Πρόγραμμα με γέμισε ενθουσιασμό και αισιοδοξία, αισθήματα που στην πορεία του ταξιδιού μου έγιναν ακόμα μεγαλύτερα. Ο βασικός λόγος γι’αυτό είναι ότι βρέθηκα αντιμέτωπη με εξαιρετικά καταρτισμένους καθηγητές, που μου μετέδωσαν την αγάπη τους για τις σπουδές αλλά και τον τρόπο με τον οποίο μπορούσα να βελτιώνομαι συνεχώς. Η συνεχής στήριξή τους με συγγράματα και τηλεδιασκέψεις αναβάθμισαν την εξ αποστάσεως εκπαίδευση σε μία προσωπική εκπαιδευτική εμπειρία. Γι’ αυτό σήμερα νιώθω ότι το τέλος της φοἰτησής μου, που πλησιάζει, θα είναι για μένα μία αρχή με γερές βάσεις στον κόσμο της γνώσης!!!

ΣΤΕΛΛΑ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ (ΛΕΜΕΣΟΣ)

Στέλλα Θεοχάρους: “Μετά από μια σειρά αναποδιές πίστεψα ότι δεν θα έπαιρνα ποτέ στα χέρια μου ένα πτυχίο. Και τότε έμαθα για το Πρόγραμμά μας.”

Λένε ότι για να πετύχεις πρέπει να πιστέψεις στις δυνατότητές σου.  Προσθέτω ότι μπορείς να πετύχεις πολύ περισσότερα, αν βρεθούν στο δρόμο σου άνθρωποι που θα πιστέψουν εκείνοι στις δυνατότητές σου και θα σε στηρίξουνε.  Αυτό έτυχε σε μένα.  Μετά από μια σειρά αναποδιές πίστεψα ότι δεν θα έπαιρνα ποτέ στα χέρια μου ένα πτυχίο.  Και τότε έμαθα για το Πρόγραμμά μας.  Υπέβαλα την αίτησή μου, εξασφάλισα θέση και το ταξίδι ξεκίνησε.  Και ήτανε ένα υπέροχο, μοναδικό ταξίδι, με Καθηγητές Ανθρώπους με Α κεφαλαίο. Λαμπρούς επιστήμονες που, χωρίς έπαρση για την ακαδημαϊκή τους αριστεία, έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια μοναδική σχέση με τους φοιτητές τους, που στηρίζεται στον αλληλοσεβασμό.  Και δημιούργησαν ένα πρόγραμμα που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από τα αντίστοιχά του των συμβατικών Πανεπιστημίων όσον αφορά την ποιότητα της εκπαίδευσης που προσφέρει.

Είχα την τύχη να με διδάξουν Καθηγητές που απολαμβάνουν διεθνούς αναγνώρισης αλλά που ποτέ δεν σκέφτηκαν να περιφρουρήσουν ζηλότυπα τη γνώση τους∙ αντίθετα μας πρόσφεραν τις γνώσεις τους αυτές αφειδώλευτα, μας στήριξαν και μας καθοδήγησαν στο δύσκολο δρόμο που επιλέξαμε.

Στο Πρόγραμμά μας δεν διδασκόμαστε θέσφατα. Το πρώτο πράγμα που μας μάθανε είναι να ασκούμε την κριτική μας σκέψη.  Να ψάχνουμε, να ρωτούμε, να αμφισβητούμε, να βλέπουμε τα πράγματα σφαιρικά και σε βάθος.  Να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι.

Μια ανάσα πριν από το πτυχίο σκέφτομαι ότι τελικά αυτό που αξίζει περισσότερο απ’ όλα δεν είναι τόσο το πτυχίο αλλά αυτό που έγινα μέσα από τη διαδικασία απόκτησής του.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (ΕΠΑΡΧΙΑ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ)

“…ένα όνειρο ζωής…”

Ταξίδεψα σε ένα πολύ δύσκολο δρομολόγιο μα συνάμα όμορφο και συναρπαστικό. Έχω εκπληρώσει ένα όνειρο ζωής το οποίο πάντα μου έλειπε και πάντα ποθούσα. Η ευκαιρία που μου δόθηκε μέσω του ΑΠΚυ και του προγράμματος Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό μου πρόσφερε πολύτιμα εφόδια, ένα πνευματικό και ψυχικό μετάλλευμα, γεμίζοντας ένα όστρακο με πολύτιμη τροφή.

ΙΣΑΒΕΛΛΑ ΛΑΖΑΡΟΥ (ΛΑΡΝΑΚΑ)

Ισαβέλλα Λαζάρου: “Παρά τις δυσκολίες θα το ξανάκανα άλλη μια φορά!”

Μπήκα στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο το 2007, την πρώτη χρονιά λειτουργίας του Ελληνικού Πολιτισμού και τέλειωσα το 2012. Ξεκίνησα δειλά και μπορώ να πω με φόβο για το αν θα μπορούσα να αντεπεξέλθω στο απαιτητικό πρόγραμμα και να συνδυάσω οικογένεια, εργασία και Πανεπιστήμιο. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν εύκολο, χρειάστηκε αρκετός χρόνος, ώστε να τα βρω πρώτα με τον εαυτό μου. Παρόλα αυτά το ΑΠΚΥ μου έδωσε την ευκαιρία να διευρύνω τις γνώσεις μου και να έχω πιο ανοικτό μυαλό σε σχέση με πριν. Ήταν μια όμορφη και δημιουργική εμπειρία και σε αυτό συνετέλεσαν οι Καθηγητές μου, οι οποίοι προσέφεραν ουσιαστική στήριξη στην εκπλήρωση ενός οράματος.

Παρά τις δυσκολίες θα το ξανάκανα άλλη μια φορά! Ευχαριστώ όλους τους ανθρώπους του ΑΠΚΥ για τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια προσπαθώντας να φτάσουμε στην Ιθάκη αλλά καταφέρνοντας να ανακαλύψουμε τις ατέλειωτες θάλασσες της γνώσης. Γνώσεις μιας ζωής, φιλίες νέες, αγαπημένους καθηγητές και όμορφη ατμόσφαιρα αυτά είναι που μένουν στο μυαλό μου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ για το ΑΠΚΥ για τις γνώσεις που μου προσέφερε. Εύχομαι να συνεχίσει να δίνει τέτοιου είδους δυνατότητες και να προσφέρει ποιοτική δουλειά. Τις καλύτερες μου ευχές για τους νέους σπουδαστές.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΙΑΣΗ (ΛΕΥΚΩΣΙΑ)

Κατερίνα Λιασή: “…μέλη μιας οικογένειας”

Είναι πραγματικά δύσκολο να αποδοθούν σε δέκα-είκοσι αράδες η γνώση, οι εμπειρίες και τα συναισθήματα που γέννησαν τέσσερα χρόνια συμμετοχής στο πρόγραμμά μας. Και λεω πρόγραμμά “μας”, γιατί, παρά το γεγονός ότι έχει περάσει κιόλας ενάμιση χρόνος από τότε που αποφοίτησα, δεν έπαψα ποτέ να θεωρώ πως ανήκω σε αυτή την οικογένεια του «Ελληνικού Πολιτισμού», η οποία μεγαλώνει και ενισχύεται. Σε αυτή την προσπάθεια για ενίσχυση και προώθηση του προγράμματος και κυρίως για τη διασφάλιση του υψηλού επιπέδου των σπουδών, η οποία γίνεται από τους καθηγητές και τους φοιτητές του ΕΛΠΟΛ, θέλουμε και εμείς ως απόφοιτοι να συνεισφέρουμε.

Είναι με μεγάλους κόπους και θυσίες που μπορέσαμε να αντεπεξέλθουμε στο απαιτητικό επίπεδο των σπουδών μας. Είμαι όμως βέβαιη πως κανείς από εμάς δεν έχει νοιώσει ούτε για μια στιγμή αδικημένος από όλα όσα έχει αποκομίσει κατά τη διάρκεια των σπουδών του. Ακαδημαϊκή κατάρτιση, γνώσεις και εμπειρίες, εφόδια τα οποία αποτελούν σημαντικό κεφάλαιο για την συνέχεια της πορείας του. Το έχω ξαναπεί ο καινούριος αυτός κόσμος, ο κόσμος του ΕΛΠΟΛ έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, άλλαξε σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο ζωής αλλά και τον τρόπο σκέψης μας. Κυρίως μας προσέφερε τη δυνατότητα να γίνουμε μέλη μιας οικογένειας, την οποία θέλουμε να βλέπουμε να μεγαλώνει για να παρέχει τη δυνατότητα σε όλο και περισσότερους ανθρώπους σαν και μας να πραγματοποιούν στόχους και όνειρα.

[Η Κατερίνα Λιασή πρώτευσε ανάμεσα στους αποφοίτους του 2011, την πρώτη ομάδα αποφοίτων του ΕΛΠΟΛ].

ΚΑΙΤΗ ΠΑΥΛΑΚΗ (ΛΕΥΚΩΣΙΑ)

Καίτη Παυλάκη: “Ευχαριστώ το Θεό, που με αξίωσε να το ζήσω”

Το 2007 μετά από αίτησή μου επιλέγηκα να παρακολουθήσω το Πρόγραμμα Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου. Η πρόκληση ήταν μεγάλη, τα συναισθήματα ανάμεικτα!!!!!  Από τη μια η έντονη επιθυμία να αποκτήσω ένα πτυχίο που δεν το έκανα «όταν έπρεπε» και από την άλλη η αγωνία, το άγνωστο, οι ενδεχόμενες δυσκολίες ακόμη και η αμφιβολία, τριβέλιζαν το μυαλό μου.

Το Πρόγραμμα Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό είναι ένα πολύ απαιτητικό πρόγραμμα αλλά παράλληλα τόσο όμορφο.  Στις 20 Νοεμβρίου 2012 ήμουν κι εγώ ανάμεσα στους περήφανους απόφοιτους.  Και λέω περήφανους γιατί πέραν από την απόκτηση του πτυχίου, την επίτευξη δηλαδή του στόχου, η εμπειρία ήταν μαγευτική, ο δρόμος δύσκολος και συνάμα τόσο ελκυστικός!!!!

Ευχαριστώ το Ανοικτό Πανεπιστήμιο που μου έδωσε την ευκαιρία και άλλο τόσο ευχαριστώ τους Καθηγητές μου για την αφειδώλευτη προσφορά τους.  Τέλος, ευχαριστώ το Θεό, που με αξίωσε να το ζήσω.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΡΟΚΚΟΥ (ΛΑΡΙΣΑ)

Κατερίνα Ρόκκου: “…είχα την ευκαιρία να αποκαταστήσω το χαμόγελο και την ικανοποίηση στα πρόσωπα εκείνων που πίστευαν σε μένα και που τους απογοήτευσα κάποτε λόγω της απείθαρχης φύσης μου…”

Δηλώνω εξαρχής την αδυναμία μου να καταγράψω με επάρκεια και συντομία συγχρόνως, όλα όσα κυριαρχούν στη μνήμη μου και την καρδιά μου, όταν ανακαλώ την εμπειρία μου από την  φοιτητική μου πορεία στο ΑΠΚΥ. Ουδόλως εύκολο εγχείρημα. Τί να πρωτοανθολογήσω και τί να πρωτοκορφολογήσω από αυτή την εμπειρία. Κατακλύζομαι από τόσο ευχάριστες θύμησες και συγκινητικά συναισθήματα που σχεδόν λυγίζω από το βάρος τους. Σε αυτή τη συναισθηματική κατάσταση ομολογώ πως μετανιώνω που δεν άδραξα κάποτε την ευκαιρία να καταγράψω με λεπτομερή και ημερολογιακό χαρακτήρα τα τεκταινόμενα κι ας μην είναι το ζητούμενο της παρούσης συγκυρίας.

Με αυτό τον τρόπο όμως θα είχα καταφέρει να διατηρήσω ακόμη πιο ζωηρή στη μνήμη μου αυτή τη  διαδρομή. Θα είχα εξασφαλίσει τη χαρτογράφηση του νόστου μου, της επιστροφής μου σε εκείνο το σημείο που κάποτε εγκατέλειψα και που κάποιοι ορίζουν ως ‘αρχή’ ή ‘ήμισυ του παντός’. Επιστρέφοντας εκεί είχα την ευκαιρία να αποκαταστήσω το χαμόγελο και την ικανοποίηση στα πρόσωπα εκείνων που πίστευαν σε μένα και που τους απογοήτευσα κάποτε λόγω της απείθαρχης φύσης μου. Επιπλέον  απαλλάχθηκα από το σχεδόν ασήκωτο βάρος της απογοήτευσης που προκάλεσα, με το οποίο πορεύτηκα αρκετά χρόνια πριν. Όπως αποδείχθηκε, σε κάθε μου βήμα εμπρός, το φορτίο μου λιγόστευε και η ανακούφισή μου αυξανόταν. Πορευόμουν  όλο και πιο ελεύθερη στο δρόμο της ωρίμανσης, της πνευματικής και ψυχικής ανάτασης. Αυτά ακριβώς τα στάδια από τα οποία διήλθα, έπρεπε να είχα φροντίσει να τα καταγράψω.

Κορυφαίο ρόλο σε αυτή τη δράση- διαδρομή, κατείχε το έμψυχο δυναμικό του Προγράμματος, όλοι οι ακαδημαϊκοί μου δάσκαλοι, αυτοί που νοηματοδότησαν, αιμοδότησαν, βηματοδότησαν τη διαδικασία. Είναι αυτοί οι οποίοι με λύτρωσαν από το εναγές φορτίο μου και μετέτρεψαν τη λύτρωση σε θέληση για επαγρύπνηση απέναντι σε κάθε πρόκληση. Τους χιλιοευχαριστώ. Είναι αυτοί που ως σύγχρονες Ευμενίδες με απάλλαξαν από τη βάσανο της τιμωρίας μου, από το άγος  της νεανικής μου απειθαρχίας.

Η θύμηση της ιδέας του Ελληνικού Πολιτισμού θα είναι πάντοτε το φυλαχτό και η πυξίδα στον κόρφο μου.

ΕΡΑΣΜΙΑ ΤΣΙΠΟΥ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ)

Ερασμία Τσίπου: “Ό,τι μας απομένει από αυτή τη διαδρομή είναι η εξέλιξή μας…”

Ότι μας απομένει από αυτήν τη διαδρομή είναι η εξέλιξή μας. Δεν είναι πως γινόμαστε λίγο πιο σοφοί, δεν είναι που καλλιεργούμε λιγουλάκι κάποιο χέρσο κομμάτι του μυαλού μας, δεν είναι που εξασκούμε τη μνήμη μας που θέτουμε στόχους και που αγκομαχάμε.

Είναι που αφεθήκαμε στο πελώριο ποτάμι της γνώσης να μας παρασύρει… άλλοτε ήρεμα να κυλά και άλλοτε με χείμαρρους να παλεύουμε.

Είναι που χαθήκαμε τέσσερα χρόνια σε κόσμους άλλους, σ΄αυτό που ονομάζουμε Ελληνικό Πολιτισμό· κι αν ήταν έτσι ακριβώς κι αν ήταν αλλιώς, ποτέ δε θα μάθουμε.

Θα ζούμε νοερά στις θύμησες και στα θαύματά του. Αυτά που μέχρι σήμερα μας επιβεβαιώνουν πως σίγουρα ΥΠΗΡΞΕ, είναι εδώ γύρω μας ΠΑΝΤΟΥ, τον κουβαλάμε μέσα μας στην ψυχή, στα κύτταρά μας.

Είναι κληρονομιά μας.

ΜΑΡΙΑ ΤΖΑΝΟΥΚΑΚΗ (ΑΘΗΝΑ)

Μαρία Τζανουκάκη: “Το ΑΠΚΥ για μένα ήταν η καλή μου τύχη”

Ξεκίνησα το 2007 ένα φανταστικό ταξίδι στον Ελληνικό πολιτισμό μέσα από το ΑΠΚΥ. Πάλεψα με το χρόνο για να συναντήσω όλους αυτούς που χρόνια ονειρευόμουνα: τους Αχαιούς ,τους Ρωμαίους, τον Όμηρο, τους τραγικούς και κωμικούς, τους ποιητές και πεζογράφους, τους ζωγράφους, τους γλύπτες και τόσους άλλους που με ταξίδεψαν στην εποχή τους και με δίδαξαν ότι η ανθρωπότητα έχει ξαναζήσει τόσες φορές παρόμοιες καταστάσεις με τη σημερινή.

Το ΑΠΚΥ για μένα ήταν «η καλή μου Τύχη». Μπόρεσα να μπω χωρίς κλήρωση (γιατί συνήθως είμαι άτυχη στις λοταρίες) και θεωρώ ότι είχα πολύ καλούς καθηγητές, που ο καθένας στον τομέα του με δίδαξε με απλοχεριά όλα όσα ήξερε.

Αν με ρωτούσε κάποιος σήμερα αν θα το ξαναέκανα αυτό το ταξίδι η απαντηση μου είναι: ΣΙΓΟΥΡΑ ΝΑΙ!!

*************************************************************

Προσθέτω στα πιο πάνω ένα διαφορετικό κείμενο, γραμμένο στις 3 Ιουνίου του 2013 από μια άλλη φοιτήτριά μας, τη Νίκη Καρτάλη:

Νίκη Καρτάλη: “Πραγματικά, θέλω να δώσω τα συγχαρητήρια μου στους συναδέλφους που αποφοιτούν αλλά εγώ περνάω τόσο καλά εδώ που λέω να μείνω και άλλο!”

Ήρθε αυτή η ώρα πάλι, της αποφοίτησης και διαβάζω τις όμορφες αναρτήσεις και τις ευχές των συμφοιτητών μου που αποφοιτούν. Συγχαρητήρια στους επιτυχόντες αλλά εγώ έχω μια διαφορετική οπτική. Μπήκα στο ΑΠΚΥ το 2007, ήμουν στην πρώτη φουρνιά (και από ό,τι καταλαβαίνω πρέπει να είμαι η μοναδική του έτους μου που έχει απομείνει). Εξαιτίας της δουλειάς μου παίρνω μόνο μια ΘΕ τον χρόνο (τον πρώτο χρόνο πήρα τρεις και δεν ξανακάνω το ίδιο λάθος) και αυτό σημαίνει πως μου μένουν 4 χρόνια ακόμα. Δεν ανυπομονώ καθόλου να τελειώσω. Απολαμβάνω τη φοίτηση μου, τις ΟΣΣ (ακόμα και αν γίνονται εξ αποστάσεως), μαθαίνω νέα και ενδιαφέροντα πράγματα, πολύ διαφορετικά από την επαγγελματική ασχολία μου και δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να επισπεύσω τη φοίτηση μου. Άλλωστε, με μια ΘΕ τον χρόνο, δεν υπάρχει άγχος και πραγματικά απολαμβάνεις τη φοίτηση σου. Έτσι, πραγματικά, θέλω να δώσω τα συγχαρητήρια μου στους συναδέλφους που αποφοιτούν αλλά εγώ περνάω τόσο καλά εδώ που λέω να μείνω και άλλο. Να είστε καλά όλοι σας και καλό καλοκαίρι.