Tags

, , , ,


Langston Hughes (Wikimedia Commons)

Ο Langston Hughes (1902- 1967), ο οποίος είναι στις μέρες μας κάτι σαν τον “εθνικό ποιητή” των Μαύρων στην Αμερική, είναι ο σημαντικότερος ίσως εκπρόσωπος της λεγόμενης Harlem Renaissance, του κινήματος που άνθησε στη δεκαετία του 1920 και του 1930 (συγκεκριμένα στα έτη 1918-1937) και που στην ουσία δημιούργησε αυτό που σήμερα αποκαλείται Black Literature (ή African-American Literature, για να τηρούνται οι κανόνες της πολιτικής ορθότητας). Η Harlem Renaissance χάραξε ουσιαστικά και τον δρόμο για το Civil Rights Movement των δεκαετιών του ’50, του ’60 και του ’70.

Σας χαρίζω εδώ, μεταγλωττισμένα με τρόπο που ελπίζω ότι τουλάχιστον δεν τα προσβάλλει, τα δύο ποιήματα που αποτελούν για τους πλείστους το σήμα-κατατεθέν αυτού του ποιητή: το “A Negro speaks of Rivers” και το “I, too, sing America”.

A NEGRO SPEAKS OF RIVERS

Πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό The Crisis τον Ιούνιο του 1921, σ. 17. Τον ίδιο μήνα εμφανίστηκε επίσης στο The Literary Digest. Το 1926 συμπεριλήφθηκε στην πρώτη ποιητική συλλογή του Langston Hughes, The Weary Blues. Αποτελεί το σήμα κατατεθέν της ποίησης του Hughes.

ΕΧΩ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΠΟΤΑΜΙΑ

Έχω γνωρίσει ποτάμια:
 
Έχω γνωρίσει ποτάμια αρχαία ίσαμε τον κόσμο, παλιότερα κι απ᾽ το ανθρώπινο αίμα στις ανθρώπινες φλέβες
 
η ψυχή μου βάθυνε σαν τα ποτάμια
 
Λούστηκα στον Ευφράτη, όταν οι αυγές ήταν νεαρές
 
Έκτισα την καλύβα μου κοντά στον Κόγκο και με νανούρισε να κοιμηθώ
 
Αγνάντεψα τον Νείλο κι ανασήκωσα τις πυραμίδες πάνωθέ του
 
Άκουσα το τραγούδι του Μισσισσιπή, όταν ο Έιμπ Λίνκολν κατέβηκε στη Νέα Ορλεάνη, κι είδα τον λασπωμένο κόρφο του χρυσό στο ηλιοβασίλεμα.
 
Έχω γνωρίσει ποτάμια:
 
αρχαία, μελαχρινά ποτάμια
 
Η ψυχή μου βάθυνε σαν τα ποτάμια.
 

I, TOO, SING AMERICA

Γράφτηκε το 1932, πρωτοδημοσιεύτηκε το 1945. Δείτε εδώ μια όμορφη οπτικοποίηση του ποιήματος από μαθητές Γ΄ Γυμνασίου. Το ποίημα αφηγείται ο αφρο-αμερικανός ηθοποιός Denzel Washington. 

ΥΜΝΟΥΣ ΨΑΛΛΩ ΚΙ ΕΓΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ, ΑΜΕΡΙΚΗ

Ύμνους ψάλλω κι εγώ για σένα, Αμερική.
Είμαι ο αδελφός σου ο μελαμψός.
Με στέλνουνε να φάω στην κουζίνα
σαν έρθει συντροφιά.
Όμως γελώ
και τρώω καλά
και δυναμώνω.
 
Αύριο
θα είμαι στο τραπέζι
σαν έρθει συντροφιά.
Κανείς
δεν θα τολμήσει να μου πει
“Φάε στη κουζίνα!”
τότε.
 
Στο κάτω-κάτω
θα αναβλέψουνε την ομορφιά μου
και θα ντραπούν.
 
Είμαι κι εγώ η Αμερικἠ.